این آپارتمان تاریخی کوئینز از خیابان های سنگفرش شهر نیویورک الهام گرفته شده است

از آنجایی که شخصیت قدیمی خانه همان چیزی است که در وهله اول صاحب خانه را مجذوب خود می کرد، حفظ آن به اولویت اصلی طراحان تبدیل شد. پولینا که وسایل برنجی ظریف، لهجه‌های چوبی گرم و سطوح سنگی کلاسیک را برای حفظ یک پا انتخاب کرد، می‌گوید: «حفظ یکپارچگی معماری ساختمان ضروری بود. در گذشته بازسازی تاریخی: کفپوش‌های چوبی اولیه بازسازی شدند، درهای قدیمی دوباره رنگ‌آمیزی شدند، دستگیره‌های برنجی به درخشش اولیه خود پرداختند، براکت‌های موجود برجسته شدند و براکت‌های جدید به طور متفکرانه برای جایگزینی هر چیزی که در اصل نبود اضافه شد. طراحی شده تا عتیقه به نظر برسد. ملکه ها

پائولینا از کابینت بار می گوید: «الگوی خیره کننده مورد علاقه من است و اتفاقاً الگوی مبل من (در خانه) را منعکس می کند.

نگهداری از بعضی چیزها راحت تر از بقیه بود، استثناء اتاق های نشیمن و غذاخوری که فاقد نور (و حیات) بودند. در تلاش برای وارد کردن هر دو، پائولینا و آلبرت ناهارخوری را به سمت دیگر اتاق، در کنار پنجره‌های عتیقه با قاب‌های مشکی، منتقل کردند و سیم‌کشی برق را در سقف کاذب تازه نصب شده نصب کردند تا نوری ایجاد کنند که اتاق را مانند روشن نگه دارد. جعبه جواهر در غروب آنها قوانین غیرمدرن خود را برای چیزهای مهم، مانند مبل شناور امروزی، تلویزیون قاب، و فضای بار با کمد زیبایی ساخته شده زیر پا گذاشتند. آنها همچنین از بافت های بد خلق و پیچیده – روی گلدان ها، لهجه های چوبی و بالش ها – برای برانگیختن حس رمز و راز استفاده کردند.

پولینا از جزیره واترفال می گوید: «من همیشه دوست ندارم که جزایر یک تخته در بالای آن قرار گیرد، بنابراین به دنبال راه های منحصر به فردی برای ادغام سنگ با جزیره و محیط اطراف آن هستم.

همانطور که پائولینا توضیح می دهد، کف آشپزخانه و حمام قربانی شدند و به فرصت تبدیل شدند. در اولی، کاشی‌های قدیمی با تخته‌های شاه ماهی جدید جایگزین شدند تا خیابان‌های سنگ‌فرش جنگل‌های جنگلی را منعکس کنند، در حالی که کاشی‌های قدیمی با کاشی‌های شش ضلعی سفارشی که پدر پائولینا، که تیم ساخت و ساز شرکت را رهبری می‌کند، به‌دقت گذاشته بود، جایگزین شد. وقتی صحبت از کار سخت شد، ورودی ها یک کتری ماهی دیگر بود. حمام، که ما به همین شکل نگه داشتیم، تنها 19 اینچ عرض دارد، حتی بدون درب، روشویی 24 اینچ و عمق آن 22 اینچ است، و خوشبختانه، ما متوجه شدیم پائولینا به یاد می‌آورد: «اگر قبل از بستن دیوار آن را نمی‌دانستیم، باید یک کمد دیگر پیدا می‌کردیم.» نسخه نهایی بهترین قسمت‌های گذشته را به ارمغان آورد، درست همانطور که صاحب خانه امیدوار بود: «کل ساختمان غرق در تاریخ است و تقریباً غیرقابل باور است که این مکان فقط چند دقیقه با ایستگاه قطار فاصله دارد. او می‌گوید: «پائولینا قطعاً به من کمک کرد تا رویایی را که نمی‌دانستم دارم، درک کنم. واضح است که در نهایت ارزشش را داشت.