تاثیر تری بولینگ بر جامعه معماری را به یاد بیاورید

تری بولینگ زندگی را همانگونه می دید که معماری را آموزش می داد و تمرین می کرد: چنانکه هرگز تمام نشد. اما این گشودگی به ایده ها، فرصت ها و روابط هرگز بهانه ای برای ابهام نبوده است. برعکس، تری سازش ناپذیر و بی چون و چرا به زیبایی متعهد بود، اعتقادی که وقتی به زندگی و آثار برجسته او نگاه می کنیم پایدار می ماند.

اگرچه ما این را با هم می نویسیم، اما تری را به روش های مختلف می شناسیم، اما برای رویکرد برجسته او به عنوان یک معلم و به عنوان یک معمار مجرب احترام و تحسین عمیقی داریم. به عنوان یک استاد مجرب در کالج معماری و طراحی داخلی دانشگاه سینسیناتی، استودیوهای او کارهای استثنایی برخاسته از یک فرآیند عمیقاً شخصی تولید کردند که از دانشجویان می خواست فقط با مواد شروع کنند تا بتوانند با دنیای مادی و مجموعه پیچیده اشیاء درگیر شوند. مسائلی که فراتر از معماری است.

اصرار او برای شروع با ساختن – حتی عمل نقاشی – تری را به عنوان یک معلم متمایز کرد. کار تولید شده توسط استودیوهای گسترده او اکنون افسانه ای است. با اجتناب از رویکرد آشکارا هنری از یک سو و سبک بیش از حد رسمی از سوی دیگر، استودیوهای او به شدت بر روی یک خلیج نمایشی با لایه به لایه بافت و بیان متمرکز شدند که… تبدیل شده بود اجرایی. در این نوع آموزش از خودگذشتگی وجود دارد، آموزش که به نفع یادگیری و مشارکت عمیق است. او ضخیم، آهسته و ضمنی را به نازک، سریع و صریح ترجیح می داد.

بدبینانه به نظر می رسد که بگوییم تری به کل ساختمان اهمیت نمی دهد (هیچ کس بیشتر اهمیتی نمی دهد!) اما این اقدامی از روی عشق سخت بود، زیرا می دانستیم که سرمایه گذاری در نهایت در زندگی ساختمان ها و زندگی مردم نتیجه خواهد داد. مردم. شاگردانش. چیزی که او احتمالاً نمی دانست این بود که چگونه بر ما تأثیر می گذارد: چگونه زندگی ما را غنی می کند، آموزش ما را بهبود می بخشد و ساختمان های ما را بهتر می کند. چیزی که اکنون به اشتراک می گذاریم این است که درک می کنیم در حالی که برای تری به عنوان یک حرفه ای و همکار احترام زیادی قائل بودیم، قدردانی حتی بیشتر از او به عنوان یک شخص داشتیم. او ترکیبی نادر از استعداد، فروتنی و سخاوت داشت. او چنان ارزش های روشن و مثبتی داشت که نمی شد تحت تأثیر و تأثیر مثبت او قرار نگرفت. ما اکنون یک خنده آگاهانه به اشتراک می‌گذاریم، و متوجه می‌شویم که اگر تری مغرورتر و خودفروش‌تر بود، افراد بیشتری درباره او می‌شناختند، اما البته، او نبود.

تری علیرغم برنده شدن در برخی مسابقات معتبر طراحی دانشگاهی و در عین حال هدایت یک عمل پر رونق و تحسین شده، فروتن باقی مانده و عمیقاً در سینسیناتی ریشه دوانده است. او که به خانواده و موقعیت خود وفادار بود، صرفاً آرزو نداشت که در همه جا کار کند (اگرچه می توانست این کار را انجام دهد). اغراق نیست اگر خاستگاه کارهای تیری را در خانه تجربی آلوار آلتو و در خانه گوستاو کلیمت ببینیم. بوسه، یا هر تعداد شاهکار متمایز که از جستجوی صبورانه برای حقیقت به وجود آمده است.

با این حال، تری که دور از مراکز مد کار می کرد، یک تمرین ساخت، شهرت و ساختمان هایی ساخت، که در آمریکای میانه شاهکار کوچکی نبود. کار او به طرز باورنکردنی منحصر به آن منطقه است و الهام بخش ما و بسیاری دیگر است. ما همیشه هیجان زده بودیم که ببینیم او روی چه چیزی و چگونه کار می کند. اگرچه او به ندرت بودجه مناسبی داشت، اما همیشه موفق می شد بهترین ها را به نمایش بگذارد، حتی در هنگام استفاده از مواد بازیافتی یا آنچه که دیگران ممکن است مواد با کیفیت پایین را در نظر بگیرند. در هر موقعیتی، او بی وقفه مدبر و مبتکر بود، و می خواست موادی برای عمر طولانی داشته باشند و پتانسیل ناشناخته آنها را برای زیبایی می دید.

همانطور که شاعر آمریکایی ویلیام کارلوس ویلیامز نوشت: “هیچ ایده ای جز در چیزها وجود ندارد.” اگر تا به حال از خود پرسیده اید که این دقیقاً به چه معناست، توصیه می کنیم راه خود را به سینسیناتی بیابید و چند ساعتی را در یکی از ساختمان های تری بگذرانید. تماشای جریان نور از روی دیواری که به زیبایی تزئین شده است، به گونه ای که انتظارش را ندارید، روند تولید و زیبایی ذاتی مواد را آشکار می کند. کاش می‌توانستیم پیشنهاد کنیم آن ساعت‌ها را با تری بگذرانیم، زیرا مانند خیلی‌ها، چیزی بیشتر از چند ساعت بیشتر با او دوست نداریم تا بار دیگر خودمان را با سخاوت او گرم کنیم.

مارلون و مایکل از طریق تری با هم آشنا شدند و به افتخار او به اشتراک بوربن و داستان‌هایی ادامه می‌دهند.

صندوق بورس تحصیلی تری بولینگ، که در بنیاد دانشگاه سینسیناتی تأسیس شده است، هدایایی را می پذیرد که از دانشجویان آینده ای که علاقه مند به بهترین بودن در کار خود هستند، حمایت می کند.

مارلون بلک ول شریک موسس معماران مارلون بلکول و استاد برجسته E. Fay Jones در دانشگاه آرکانزاس است.

مایکل زارتسکی دانشیار و رئیس گروه معماری در دانشگاه اورگان است.