خانه “irfn” / معمار دایسوکه یاماشیتا

ساختمان فولادی از یک قاب سازه ای پرتو H به ابعاد 125×125 میلی متر برای ستون ها و تیرها تشکیل شده است. پنج دهانه به ابعاد 2.4 x 3 (2.4 + 0.6) متر در نمای بالا و چهار دهانه به اندازه 2.4 x 2.4 متر برای نمای مقطعی روی هم قرار گرفته اند. استودیوهای انباشته شده یک ترکیب لایه ای فوق العاده ساده را نشان می دهند که توسط یک راه پله تمام ارتفاع که از شبکه مرکزی تا سقف ساختمان امتداد یافته است به هم متصل شده است.

ایجاد چندین محور مورب در مجاورت محور عمودی در عمق و ارتفاع حجمی در برابر یک نمای باریک با هدف ایجاد احساسی از فواصل و عمق متفاوت است. این امر از طریق حرکت مارپیچی اتاق‌های دو سطحی که راه پله را محصور می‌کنند، اعوجاج محور هواپیما و با دقت در قرار دادن دهانه‌های محدود به دست می‌آید. وارد کردن پیچیدگی به دنباله حرکت از ارتباط مستقیم بین سادگی و رسمی بودن ترکیب و یکنواختی شناخت فضا جلوگیری می کند.

در حالت عملی خود، ساختمان بداهه و موقتی به نظر می رسد و فقط شامل چارچوب ساختاری، دیوارهای بیرونی و پنجره ها است. مجهز به حداقل تجهیزات و برخی تزئینات هدفمند است. اگر چنین است، فاقد برخی جنبه هاست. این یک پروژه کم هزینه با فضای کمی برای بهبود و بهبود است. با این حال، این وضعیت را می توان به عنوان یک پاسخ مثبت به ماهیت بنیادی یک شهر به طور فزاینده ناهمگن و غیر موجه تعبیر کرد.

با این حال، تکمیل، یراق آلات، تجهیزات خانگی و لوازم خانگی، و همچنین افزودن طبقات و اتاق‌های جدید، متناسب با تغییر در محیط‌های شهری، ساختارهای خانوادگی و فضاهای مسکونی مورد نیاز اصلاح خواهند شد. حتی ممکن است تغییر کاربری در ساختمان ها ایجاد شود. قاب و فضای باز امکان تنظیمات پیشگیرانه را در زمینه فضای نشیمن فراهم می کند.

این یک خانه ناتمام است که شامل تغییرات بی پایان است. هم معماری و هم شهر بدون کنترل باقی می مانند و تنها به عنوان یک پناهگاه کوچک برای دفاع از قلمرو خود در برابر شهر عمل می کنند. همانطور که ما به آرامی محیط را در آغوش می گیریم و در آینده با هم توسعه می دهیم، تامل در مورد معنای همزیستی با شهر در “اکنون” ادامه خواهد یافت.