فرانسوا شاتیون میراث معماری بازی های المپیک 2024 پاریس را به عنوان بخشی از مجموعه المپیک Impact ما بازتاب می دهد.
المپیک دست در دست معماری است و طراحان برجسته برخی از نوآورانهترین و خارقالعادهترین ساختمانها، استادیومها و فضاهای عمومی زمان ما را خلق میکنند. از استادیوم المپیک آشیانه پرنده در پکن که توسط هرتزوگ، دی مورون و آی ویوی طراحی شده است تا پیست دوچرخه سواری دره لی در لندن که توسط معماران هاپکینز طراحی شده است، بسیاری از برجسته ترین استادیوم های معاصر به نام بازی های المپیک ساخته شده اند.
همچنین ممکن است بسیاری فراموش کنند که از سال 1912 تا 1948، کمیته بین المللی المپیک مدال هایی را در پنج دسته هنرهای خلاقانه از جمله معماری، همراه با نقاشی، مجسمه سازی، ادبیات و موسیقی اعطا کرد. بنابراین، جای تعجب نیست که معماری نوآورانه نقش بسیار مهمی ایفا می کند.
برخلاف سایر بازیها، برخی از این مکانها دیگر هرگز برای رویدادهای ورزشی استفاده نخواهند شد
اما یک موضوع مبرم در مورد تحولات المپیک وجود دارد. بعد از پایان بازی ها چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا این “روستاهای” جدید به محله های جدید و مرفه ادغام شده با بافت شهر تبدیل خواهند شد یا به یادگارهای متروک گذشته، فراموش شده و مورد بی مهری قرار خواهند گرفت؟
رویکرد پاریس 2024 توجه زیادی را به خود جلب کرده است، به طوری که بسیاری (به درستی) آن را مدیون راهبردی می دانند که هدف آن پذیرش المپیک پایدارتر است، که رویدادها را در ساختارهای موجود ادغام می کند و از غرفه های موقتی استفاده می کند که می توانند در آینده مجددا استفاده شوند.
در چارچوب این بازی های المپیک، ما روی دو پروژه کار کردیم: کاخ بزرگ و گراند نف د لیل د وان (تصویر) که اولی برای شمشیربازی و تکواندو و دومی به عنوان استفاده خواهد شد. یک مجتمع آموزشی
من فکر می کنم عامل جالب در مورد این پروژه ها و بسیاری پروژه های دیگر در سراسر شهر این نیست که از آنها به عنوان مکان در طول بازی ها استفاده می شود – که عالی است – بلکه این است که المپیک به عنوان یک کاتالیزور برای تغییر و انطباق طولانی مدت عمل کرده است و تضمین می کند که این ساختمان ها برای سال های آینده به بخش های کاری شهر تبدیل خواهند شد.
عنصر جالب این بازی های المپیک در ماهیت موقت و تاثیر ماندگار آنها نهفته است. برخلاف سایر بازیهای قبل از خود، برخی از این مکانها دیگر هرگز برای میزبانی رویدادهای ورزشی مورد استفاده قرار نخواهند گرفت، اما پیشرفتهای معماری و بازسازی این ساختمانهای بزرگ توسط میلیونها پاریسی و گردشگر در آینده دیده خواهد شد.
کاخ بزرگ پروژه جالبی است که از سه ساختمان اصلی تشکیل شده است که هر کدام توسط معمار متفاوتی طراحی شده و توسط معمار چهارمی نظارت می شود که به طور موقت از هم جدا شده و برخی مناطق به دلیل ایمنی بازدیدکنندگان بسته شده است. بنابراین، در خاطرات اخیر سفر بازدیدکننده به عنوان یک ساختمان واحد در نظر گرفته نشده است، بلکه بیشتر به عنوان مناطق مختلفی که با یکدیگر صحبت نمی کنند، تلقی می شود.
ما وظیفه خود را تبدیل یک نماد عمومی به یک ساختمان عمومی واقعی می بینیم
کار ما در Grand Palais روی بازیهای المپیک متمرکز نبود، بلکه بر روی ایجاد تجربهای منسجم از ساختمان متمرکز بود و همه مناطق را قادر میسازد تا با تمام ظرفیت خود عمل کنند. این شامل بازیهایی میشود که در تابستان امسال برگزار میشود، همچنین رویدادهای مختلفی در آینده و همچنین دسترسی دائمی عمومی را شامل میشود.
ما کار خود را تبدیل یک نماد عمومی به یک ساختمان عمومی واقعی میدانیم که بازدیدکنندگان اکنون میتوانند به جای تحسین از دور آن را تجربه کنند.
برای Grande Nef de l’Île-des-Vannes، این در مورد تبدیل یک ساختمان فراموش شده به بخشی فعال از جامعه محلی بود. این یکی از ساختمان های واقعاً عالی در پاریس است، با سقف سهموی عظیمی که نشان دهنده یک شاهکار مهندسی زمان خود است.
ما اکنون توانستهایم مشکلات راندمان انرژی و دسترسی را بهبود بخشیم – دلیل بسته شدن آن در سال 2018 – آن را به یک مرکز آموزشی واجد شرایط برای بازیهای المپیک و پارالمپیک تبدیل کنیم، اما مهمتر از آن یک مجموعه ورزشی ادامهدار برای جامعه محلی پس از آن المپیک تمام شد
در انتهای دیگر این طیف، سکوهای موقتی وجود دارد که باغ های برج ایفل و رمپ های اسکیت بورد میدان کنکورد را زینت می دهند – تجربه ای یک بار در زندگی برای کسانی که در این رویداد شرکت می کنند. یک روز به نظر می رسد استادیوم وجود داشته باشد و روزی دیگر از بین رفته است.
در تمام این موارد، این پروژه ها به مرمت های حساس یا ساخت تراس های موقت در مکان های معروف محدود نمی شود. در عوض، برنامه این است که تجربه المپیک را در شهر پاریس ادغام کنیم.
مهم است که هر المپیاد منحصر به فرد باشد
به نظر من این مهمترین چیز در این بازی هاست و باید مهمترین عامل برای بازی های آینده باشد. بازیکنان باید احساس کنند که معماری و تجربه بخشی از شهر است، نه یک منطقه جدید در حومه شهر که گاهی از نظر ظاهر و احساس به هم متصل هستند و گاهی اوقات نه.
همانطور که در پاریس 2024 دیدیم، این رویکرد فرصت هایی را برای ایجاد ساختارها و فرم های آزمایشی ارائه کرده است و روند بازسازی و اقتباس بناهای تاریخی و معاصر را تسریع کرده است.
میراث بازیها اغلب مورد بحث قرار میگیرد، و من معتقدم این موضوع در آینده برای پاریس 2024 مشهود خواهد بود، نه تنها از نظر طراحی و معماری، بلکه از طریق نوع جدیدی از تجربه المپیک، که واقعاً برای شهر میزبان منحصر به فرد است.
در پاریس، به ویژه در مرکز شهر، ساختمانهای جدید با دقت زیادی مورد استقبال قرار میگیرند. ما شهری قدیمی هستیم که بناهای تاریخی زیادی داریم و الحاقیه های جدید باید به دقت بررسی شوند. بنابراین، در این مورد، این المپیک برای پاریس مناسب به نظر می رسد. پس چرا باید با تاریخ یک شهر رقابت کنید، وقتی می توانید آن را بگنجانید؟
از سوی دیگر، پاریس نه تنها یک مرکز فرهنگی تاریخی است، بلکه از بسیاری جهات شهری بسیار معاصر و پر رونق است، بنابراین به چالش کشیدن شکل سنتی و اطمینان از ملاحظات تأثیرات زیست محیطی نیز احساس می کند که در پاریس هستید.
این رویکرد و اجرا برای همه مکانها مناسب نخواهد بود و این مهم است که همه احساس کنند هر المپیک منحصر به فرد و بخشی از آن شهر خاص است. از خود راضی بودن و تکرار همیشه با خلاقیت مبارزه می کند. با بازگشت به خاستگاه مدالهای المپیک برای صنایع خلاق، معماری نوآورانه باید کمک بزرگی به بازیهای المپیک – چه جدید چه قدیمی – باشد.
در سال 2024 خود پاریس مهمترین عامل تعیین کننده ظاهر، فضا و تجربه بازی های المپیک خواهد بود و در بازی های بعدی 2028 لس آنجلس باید مهمترین عامل باشد.
فرانسوا شاتیلون بنیانگذار استودیوی معماری فرانسوی Chatillon Architectes است.
عکس گرفته شده توسط Antoine Mercosot.
نفوذ المپیک
این مقاله بخشی از مجموعه Dezeen’s Olympics Impact است که به اقدامات پایدار انجام شده توسط المپیک و پارالمپیک 2024 پاریس می پردازد و بررسی می کند که آیا رویدادهای ورزشی بزرگ همسو با چالش آب و هوا امکان پذیر است یا خیر.
منبع: https://www.dezeen.com/2024/07/29/paris-2024-francois-chatillon-opinion-olympic-impact/
تحریریه کتب معماران