Baíto Architectes و Atelier Pirollet Architectes یک استادیوم دهه 1950 را بازسازی کردند.

استودیوی معماری Baíto Architectes و Atelier Pirollet Architectes یک استادیوم فرسوده قرن بیستمی را در La Ciotat فرانسه بازسازی کرده‌اند و جایگاه‌ها را تعمیر کرده و ورودی مدرنی به آن اضافه کرده‌اند.

این غرفه جدید که Stade Jean Puisseau نام دارد، ظاهری مدرن به ساختار موجود می بخشد، که در سال 1958 ساخته شده و محل باشگاه فوتبال ES La Ciotat است.

باستین بیگوئر، یکی از بنیانگذاران معماران بیتو، به Dezeen گفت: «(باند) موجود فرسوده بود و مسائل ساختاری و بهداشتی زیادی وجود داشت که نیاز به کارهای اساسی داشت.

اما ساختمان ویژگی‌های معماری واقعی را نشان می‌دهد، به خصوص سقف تراس یک سایبان بتنی تهویه‌شده که به زمین باز می‌شود.

قبل از بازسازی که توسط شورای شهر محلی آغاز شد، آمفی تئاتر مجموعه‌ای از ستون‌ها و تیرهای بتنی رنگ‌شده را به نمایش گذاشت که 900 صندلی را پشتیبانی می‌کردند.

اتاق‌های رختکن و امکانات خدماتی توسط شبکه‌ای از دیوارهای بتنی در زیر قسمت‌های نشیمنگاهی شیب‌دار احاطه شده بودند. سکوهای استادیوم علیرغم طراحی نسبتاً مدرنشان، نشانه هایی از کهنگی را نشان می دادند و ضد آب بودند.

معماران Baíto و Atelier Pirollet Architectes علاوه بر تعمیر و عایق کاری جایگاه، تعدادی از ویژگی های موجود سازه را حفظ کردند، از جمله سایبان بتنی که به استادیوم باز می شود.

سقف بتنی که برای تعریف طراحی استادیوم رشد کرده است، بالای بقیه سازه معلق است و زیرین صافی دارد که توسط تیرها قطع نمی شود.

در حالی که سقف ساختمان و ساختار غرفه حفظ شد، امکانات طبقه همکف برداشته شد تا پوسته اصلی ساختمان آشکار شود، که استودیوها با اتاق‌های رختکن و امکانات ورزشی جدید ارائه کردند.

امکانات داخلی در زیر لبه‌های تراس‌ها قرار دارد و از طریق یک راهروی سرپوشیده که دارای یک قاب بتنی هماهنگ است که بر روی زمین سایه می‌اندازد قابل دسترسی است.

منشعب از راهرو سرپوشیده اتاق های جداگانه ای هستند که در پشت درهای سفالی روشن قرار دارند.

در هر اتاق، همان رنگ سفالی قرمز در سراسر طراحی داخلی، از طریق کاشی‌ها، دیوارها و نیمکت‌های رنگارنگ، غالب است. در داخل و خارج، رنگ‌های بژ کم‌رنگ با دیوارها و کف‌های با رنگ خنثی و همچنین سقف‌های بتنی نمایان، بر بقیه طرح‌ها غالب است.

Biguere گفت: “این پروژه قرار بود فلزی با حضور قوی از صفحات بتنی برای افزایش حجم در رویکرد رادیکال آن باشد.”

و تمام عناصری که این حجم را تکمیل می‌کنند – در، بدنه ردیف، مشبک، کاشی‌ها، سفال‌ها، نیمکت و غیره – با رنگ مایل به قرمز، یادآور مواد محلی مورد استفاده، برای نرم شدن استفاده شده‌اند. و تصویر ساختمان را درخشان کنید.»

در یک طرف غرفه، Baíto Architectes و Atelier Pirollet Architectes یک ورودی کاربردی ایجاد کردند و یک حجم بتنی عظیم را اضافه کردند که یک آسانسور واقع در کنار یک پلکان بزرگ را در خود جای داده است.

این راه پله که با نزدیک شدن به بالای آن باریک می شود، توسط یک پل عابر پیاده شامل امکانات عمومی اضافی به باند فرودگاه اصلی متصل می شود.

پیگر گفت: «درمان ورودی پاسخ به دسترسی عمومی (با ایجاد یک آسانسور) را با میل به تعریف دسترسی از طریق این فرم توتمی در جلوی داخلی ترکیب کرد.

دیگر جایگاه‌هایی که اخیراً در Dezeen به نمایش گذاشته شده‌اند عبارتند از یک جایگاه پنج طبقه که برای یک میدان مسابقه در نیویورک برنامه‌ریزی شده است و جایگاه‌های صندلی مدولار که تغییر کاربری داده و یک استادیوم موقت جام جهانی کریکت را تشکیل می‌دهند.

عکاسی از استفان ابودارم / ما محتوا(ها) هستیم.