این خبر نیست که یک ملک تاریخی پالم بیچ در حال بازسازی گسترده است، مگر اینکه البته یک چهره برجسته طراحی این اقامتگاه را به عنوان یک خلوتگاه برای خانواده خود تصور کند. ویکتوریا هاگان، طراح سال 100 میلادی و همسر تاجرش، مایکل برمن، در جستجوی یک خانه ساحلی دلپذیر بودند که هاگان عاشق یک تودور دهه 1920 شد که طراحی هولناکش فاقد ظرافت بود. هاگان می‌گوید: «تاریک بود و به کار نیاز داشت، اما من دوست داشتم که چگونه در ملک قرار داشت و دارای یک سقف شیب‌دار زیبا بود». حس فضای داخلی کاملاً سایز و آرام، کاری که به نظر یک کار غیرقابل حل به نظر می رسید را به یک فرصت تبدیل می کرد.
تحقیقات وسواسی در مورد تاریخ خانه به عنوان یک پیشرو معنوی برای فرآیند طراحی هاگان عمل کرد. او می‌گوید: «دوره تحقیق به من زمان بیشتری داد تا عاشق این پروژه شوم، که مهم است زیرا قلب من به تخیل من متصل است. این خانه که در اواسط دهه 1920 ساخته شد، به یک معمار نسبت داده نشد، بلکه به سبک انگلیسی طراحی شد. سقف شیب دار آن یادآور کار معمار نیویورکی راجر بولارد (1884-1935) است که کلوپ میدستون در ایست همپتون، چندین ملک خصوصی در لانگ آیلند و سایر سفارشات برجسته را طراحی کرد. مدت کوتاهی پس از آن، خانه در طوفان سال 1928 به شدت آسیب دید و ماه ها بعد بازسازی شد. در نهایت، سقف به کاشی‌های قرمز تغییر یافت تا بتواند ارتباط بهتری با خانه‌های مدیترانه‌ای جزیره داشته باشد و در دهه 1960، یک قاب نیمه‌چوبی به آن اضافه شد و پیامی ترکیبی از معماری ایجاد کرد که هاگان مشتاق نشان دادن آن بود.
طرح‌های اولیه تونلی را نشان می‌داد که در زیر بلوار اقیانوس جنوبی اجرا می‌شد و ملک را به ساحل متصل می‌کرد. هاگان می گوید: «من واقعاً مجذوب ایده رسیدن به ساحل زیرزمینی شدم و شبیه نانسی درو شدم. “در طول ساخت و ساز، از پیمانکاران و باغداران خواستم که مراقب آن باشند، اما هیچ کس آن را پیدا نکرد، که به اندازه طرح های اولیه خانه منطقی نبود.”
منبع: https://www.architecturaldigest.com/gallery/a-palm-beach-manses-resurrection
تحریریه کتب معماران